نویز داخلی سمعک

بسط(Expansion):
معمولا بسط،عکس تراکم را بیان می کند.از آنجایی که تراکم برای کاهش بهره به عنوان عملکرد افزایشی ورودی،طراحی می گردد،انبساط مربوط به افزایش بهره به عنوان عملکرد افزایشی ورودی است،زمانی که ورودی ها در زیر نقطه زانویی و یا آستانه تراکم می باشد.حالت متفاوت بسط،"اثر خفه کنندگی" را بیان می کند.آرام تر کردن ورودی،بهره بیشتری را کم می کند.هدف این است که خروجی نویسهای سطح پایین محیط همچون نویز داخلی که بوسیله ی خود هزینه سمعک تولید می شود را کاهش دهد.ملاحظه شده که بسیاری از افراد به بهره 30-40 dB نیاز دارند تا گفتار آرام برایشان قابل شنیدن باشد.بهرحال تقویت سطح پایین نویز را محدود می کند و نویز 30-40 dB میکروفون می تواند که آزار دهنده شود.هدف استفاده از WDRC برای حداکثر قابلیت شنیدن گفتار آرام است و با استفاده از بسط نویز های ناخواسته،بطور حداقل قابل شنیدن می شود.
تحقیقات کمی در مورد این برنامه پردازش سیگنال صورت گرفته است.در محصولات تولیدی تک کاناله کاربرد دارد،پلی رو و همکاران گزارش داده اند که با استفاده از بسط در محیط های ساکت و آرام شنیداری،برتری شنیداری شنونده بهبود می یابد اما درک گفتار در هر دو محیط آرام و نویز دار،زمانی که سطوح  ورودی در آستانه فعال و یا در زیر آستانه فعال باشند،تنزل می یابد(مثلا همانطور که انتظار می رود،پردازش بسطی باعث کاهش توانایی شنیداری گفتار آرام می شود).یافته ها مربوط به شکل افت شنوایی نمی باشد،همانطور که بوسیله ی برخی سازندگان ارائه شده استريا،اما مربوط به نقطه زانویی  و ثابت زمانی بسط دهنده است.به طور عام می توانیم فرض کنیم که اگر نقطه زانویی انبساط زیر سطح سرتاسر محدوده گفتار آرام باشد،پس این پردازش بایستی کمتر باشد یا اثر معکوس بر روی فهم گفتار نگذارد،و بایستی ادامه یابد تا هدف کم کردن ناراحتی از نویز زمینه آرام را بکار بگیرد.
قریب به اتفاق همه ی محصولات امروزه از بسط استفاده می کنند.در بعضی سایت سمعک،این اثر بوسیله ی ادیولوژیست با تغییر دادن نقطه زانویی و یا نسبت آن،تنظیم می شود و اگر لازم باشد،بسط می تواند که خاموش شود.بهرحال در بعضی محصولات،همچنان بسط وجود دارد و نمی تواند که به وسیله شنوایی شناس تنظیم گردد.