علائم کم شنوایی به علت آن بستگی دارد. برخی از افراد بدون توانایی شنیدن متولد می شوند ، در حالی که برخی دیگر به دلیل تصادف یا بیماری ناگهان ناشنوا می شوند. برای بیشتر افراد ، علائم ناشنوایی با گذشت زمان به تدریج پیشرفت می کند.
برخی از شرایط ممکن است به عنوان یک علامت کاهش شنوایی وجود داشته باشد ، مانند وزوز گوش یا سکته مغزی.
علائم زیر ممکن است نشان دهنده مشکل شنوایی باشد:
قبل از 4 ماهگی ، کودک سر خود را به سمت صدا بر نمی گرداند.
در سن 12 ماهگی ، کودک هنوز حتی یک کلمه هم حرف نزده است.
به نظر نمی رسد نوزاد با صدای بلند وحشت زده شود.
نوزاد وقتی می تواند شما را ببیند به شما پاسخ می دهد ، اما وقتی از دید شما دور است خیلی کمتر جواب می دهد یا اصلاً جواب نمی دهد و نام او را صدا می کنید.
به نظر می رسد نوزاد فقط از برخی اصوات آگاه است.
اختلال شنوایی در کودکان نوپا و کودکان
این علائم ممکن است در کودکان کمی بزرگتر آشکار شود:
کودک در ارتباط دهانی از دیگران در همان سن عقب است.
کودک مرتباً می گوید "چه؟" یا "بخشش؟"
کودک با صدای بسیار بلندی صحبت می کند و تمایل به تولید صداهای بلندتر از حد معمول دارد.
وقتی کودک صحبت می کند ، گفته های او مشخص نیست که در این صورت افراد می توانند از سمعک زیمنس هوشمند استفاده کنند.
ناشنوایی یک طرفه و دو طرفه
ناشنوایی یک طرفه (ناشنوایی یک طرفه) یا ناشنوایی یکطرفه ، به اختلال شنوایی فقط در یک گوش اشاره دارد ، در حالی که ناشنوایی دو طرفه ، در هر دو ضعف شنوایی است.
اگر طرف مقابل از ناحیه آسیب دیده باشد ، ممکن است افرادی که دارای ضعف شنوایی یک طرفه هستند ، ادامه گفتگو را نداشته باشند. تعیین دقیق منبع صدا ممکن است دشوارتر باشد ، درصورتی که با کسانی که می توانند از دو گوش خوب بشنوند مقایسه شود. درک آنچه دیگران می گویند در هنگام سر و صدای زیاد محیط زیست ممکن است سخت باشد.
با سر و صدای کم و بدون هیچ زمینه ای ، فردی با ناشنوایی یک طرفه تقریباً توانایی های ارتباطی یک فرد با شنوایی عملکردی در هر دو گوش را دارد.
نوزادانی که با ناشنوایی یک طرفه متولد می شوند ، تاخیر در رشد در گفتار دارند. آنها ممکن است هنگام رفتن به مدرسه تمرکز سخت تری داشته باشند. فعالیتهای اجتماعی ممکن است بیش از آنچه برای کودکان بدون مشکل شنوایی به چالش کشیده شده باشد.
نویز داخلی سمعک